.svg)
.svg)
معمولا ملات و مواد تعمیری و ترمیم کننده، موادی بر پایه سیمان و آماده مصرف می باشند که پس از افزودن آب لازم به مواد ترمیم کننده، خمیر ترمیم کننده که دارای الیاف و لاتکس خشک است، مقاومت بالایی را به وجود می آورد. ترمیم کننده های بتن بر پایه سیمان و لاتکس ملاتی بدون خاصی انقباضی بوده که سبب نفوذ پذیری کم و دوام طولانی می شوند. مواد ترمیم کننده بتن فاقد گرانول های فلزی هستند و بدون یون کلر می باشند. به صورت کلی ترمیم کننده ها جهت استفاده، توسط سیستم پاششی و یا ماله کشی ساخته و طراحی شده اند و در یک مرحله اجرا می توانند تا ضخامت 50 میلی متر را به وجود آورند.
1- استفاده در تمامی موارد تعمیر ، بازسازی و مرمت سازه ای که قابلیت استفاده پاششی یا ماله کشی را داشته باشد
2- استفاده در تعمیر، بازسازی و مرمت تمامی اجزای ساختمانی که تحت بارگذاری مکرر باشد.
3- استفاده در تعمیر، بازسازی و مرمت تیر و ستون پیش تنیده یا مسلح شده در مکان های مختلف (مانند تعمیرات سازه های دریایی)
4- استفاده جهت حفاظت از مقاوم سازی سازه های بتنی که در معرض عوامل مهاجم و فاسد کننده مانند کلراید و سولفات هستند.
5- استفاده در تعمیر و مرمت سازه ها در مناطق صنعتی به ویژه مناطقی که در معرض روغن های معدنی و روغن هیدرولیکی هستند.
1- بدون انقباض بودن ترمیم کننده های بتنی که سبب اطمینان از اتصال خوب به بستر بتنی و انتقال نیرو ها در تعمیرات سازه ای می شوند.
2- عدم نیاز به آماده سازی تخصصی بستر که سبب تسریع در عملیات اجرایی می شود
3- قابلیت پاششی ترمیم کننده های بتن، اجرای مقادیر بزرگ آن را ممکن و آسان تر می سازد
4- کم بودن ضایعات مصالح در هنگام پاشش ترمیم کننده های بتنی که سبب صرفه جویی در هزینه تامین مصالح مواد ترمیم کننده بتن می شود.
5- نفوذ پذیری بسیار کم ترمیم کننده های بتن، امکان حملات خورنده محیطی ( مانند انواع یون های شیمیایی) را به کمترین مقدار ممکن می رساند.
موادی که از آن ها جهت ترمیم بتن استفاده می شود بایستی دارای بالاترین و بهترین کیفیت ممکن باشند و بتوانند اهدافی که برای ترمیم کننده های بتن مشخص شده را برآورده سازند. لذا پیش از انتخاب مواد ترمیم کننده بتن، بایستی اطلاعات مربوط به ترمیم کننده بتن بررسی شود تا انتخاب مناسبی انجام شود. جهت انتخاب ترمیم کننده های پودری، فاکتورها و عوامل گوناگونی مورد سنجش قرار می گیرد، در بیشتر موارد سرعت و مقدار مقاومت کسب شده در لحظات اولیه مورد نظر است و یکی از فاکتورهایی است که بیش از بقیه مورد توجه قرار می گیرد، از دیگر فاکتورهای ترمیم کننده های بتن می توان به موارد زیر اشاره نمود:
شکل ظاهری ترمیم کننده های بتن که پودر خاکستری حاوی الیاف ریز می باشد
وزن مخصوص خمیری ترمیم کننده های بتن که حدود 2300 کیلوگرم به ازای هر متر مکعب می باشد
مقاومت فشاری ترمیم کننده های بتن (که در 20 درجه سانتی گراد مطابق استاندارد تعریف می شود)
1- آماده سازی و محیا کردن بستر ترمیم کننده های بتن. سطح مورد نظر که ترمیم کننده بتن بر آن قرار می گیرد بایستی تمیز و فاقد هرگونه مواد آلاینده باشد و همچنین بایستی نقاط سست و ضعیف بتنی آن مشخص شود و نسبت به تخریب آن ها اقدام شود.
2- این مناطق مشخص شده بایستی تا عمق 10 سانتی متر بریده شود و تا جای ممکن شکل مربعی داشته باشند.
3- سطح مورد نظر برای ریختن ترمیم کننده بتنی بایستی خدشه دار بوده و دست کم از ناهمواری های 5 میلی متری با فواصل 20 میلی متری برخوردار باشد.
4- در صورت مشاهده آرماتور های رنگ زده ابتدا از سلامت درونی آن آرماتورها بایستی اطمینان حاصل شود و سپس نسبت به زنگ زدایی توسط یکی از روش های برس زنی یا ماسه پاشی اقدام شود تا سطح فولاد تمیز شود.
5- در مواردی که آرماتورها دچار خوردگی زیادی باشند بایستی نسبت به تعویض آن ها اقدام نمود.
مواد ترمیم کننده بر پایه سیمانی یکی از رایج ترین موادی هستند که از آن ها جهت ترمیم و نگهداری بتن استفاده می شود. این مواد مخلوطی شبیه به بتن هستند که از آن ها جهت درزگیری و پر کردن ترک های به وجود آمده یا مقاوم سازی بتن استفاده می شوند. هم چنین از انواع خاصی از این مواد در بتن کیورینگ شده (خشک و سفت شده) استفاده می شود تا از ورود آب و یا هر گونه محلول های خطرناک و گازی به بتن جلوگیری شود. ترمیم کننده های بتنی سبب می شوند تا از تخریب و یا خوردگی فولاد موجود در بتن نیز پیشگیری و جلوگیری شود. فعل و انفعالات شیمیایی نظیر کربناسیون، انجماد و ذوب شدن آب موجود در درون و پیرامون بتن و تخریب سولفاتی از دیگر خطرات و تهدیداتی هستند که ترمیم کننده ها از آن ها جلوگیری می کنند.
یکی دیگر از مواد ترمیم کننده ای که کارآمد بودنش در ترمیم بتن اثبات شده است، مواد ترمیم کننده بر پایه اپوکسی می باشند که با ویسکوزیته کم عرضه می گردند. استفاده از مواد ترمیم کننده بر پایه اپوکسی راحت تر و امن تر از مواد ترمیم کننده بر پایه سیمانی می باشد. با این حال این مواد ترمیم کننده نسبت به مواد ترمیم کننده بر پایه سیمانی ویسکوزیته یا گرانروی کمتری دارند و ممکن است در هنگامی که این مواد ترمیم کننده، جهت ترمیم به ترک های موجود در بتن تزریق می شوند، به خوبی ترک را پر نکنند. این مواد ترمیم کننده عموما از رزین های اپوکسی به همراه یک کاتالیست (تسریع کننده) یا سخت کننده تشکیل شده اند.
به صورت کلی در سال های اخیر، محصولات شیمیایی حاوی سیلان ها در ارتباط با بتن ها مورد توجه قرار گرفته اند، زیرا که این مواد حاوی سیلان، تاثیر بسیار بالایی بر روند ترمیم بتن دارند و همچنین استفاده از آن ها بسیار آسان تر می باشد. از ترمیم کننده های حاوی سیلان بیشتر جهت بستن و ترمیم ترک های بسیار نازک در بتن استفاده می شود. همچنین جهت جلوگیری از ورود آب به بتن نیز، این مواد ترمیم کننده بسیار موثر می باشند. جهت ترک های بزرگ تر معمولا از ترکیب سیلان یا سیلوکسان به همراه ترمیم کننده های اپوکسی یا ترمیم کننده های بر پایه سیمانی استفاده می شود.