واتساپ
آب بند کننده ها

آب بند کننده ها

دسته بندی محصولات
مرتب سازی بر اساس: جدیدترین پرفروش ترین ویژه

آب بند کننده ها


آب ‌بند کردن و نم ‌بند کردن سازه ‌های ساخته شده از بتن، آن ‌سازه ها را در برابر آسیب ‌های ناشی از آب، رطوبت و سیلاب حفاظت می‌ نماید. به همین جهت، بایستی جهت آب ‌بند کردن مناسب بتن از افزودنی ‌هایی با عنوان آب ‌بند کننده ‌های بتن یا نم ‌بند کننده‌ های بتن استفاده نمود تا با کاهش نفوذپذیری نم و رطوبت به داخل بتن، از فساد و از بین رفتن بتن جلوگیری شود.

آب بند کننده ها


نم ‌بند کننده یا آب بند کننده بتن چیست؟


آب ‌بندها و نم ‌بند کننده های بتن، موادی هستند که از نفوذ رطوبت و آب به درون بتن جلوگیری می‌ کنند و می ‌توانند حرکت و نفوذ رطوبت یا انتقال آب به داخل بتن را دچار محدودیت نمایند. مواد آب ‌بند و نم ‌بند، بر اساس روش عملکردشان در بتن نامگذاری شده ‌اند. افزودنی آب‌ بند، سبب کاهش نفوذپذیری بتن می شود و حرکت آزاد آب در داخل بتن را محدود می نماید (در فشارهای بالای آب). مواد افزودنی نم ‌بند، مواد دافع آب می باشند که تر شدگی و رطوبت بتن را که به علت نفوذ آب از منافذ مویینه ایجاد می ‌شود را کاهش می ‌دهند. این مواد عموماً در حالتی که آب با فشار کم به سطوح بتنی اعمال می ‌شود به کار می ‌روند. 


دسته بندی آب بند کننده ها


افزودنی ‌های نم ‌بند و آب بند کننده بتن را می ‌توان بر اساس مشخصات فیزیکی و شیمیایی آنها در گروه‌ هایی طبقه‌ بندی نمود:
1- مواد دفع کننده آب، مانند صابون و اسیدهای چرب که دفع کننده آب هستند و با هیدرات سیمان واکنش می ‌دهند.
2- ذرات جامد بسیار ریز خنثی که به عنوان مصالح پُر کننده یا به اصطلاح فیلرهای متخلخل بتن استفاده می ‌شوند؛ بدون آنکه در واکنش هیدراتاسیون سیمان شرکت کنند.
3- ذرات بسیار ریز جامد که با مواد حاصل از هیدراتاسیون سیمان واکنش می ‌دهند.
مواد افزودنی دسته یک دارای خاصیت نم‌ بند کنندگی می باشند، در حالی که مواد مطرح شده در دسته دو و سه جهت کاهش نفوذپذیری بتن به کار می ‌روند و خاصیت آب ‌بندی از خود به نمایش می گذارند. 

ساختار شیمیایی آب بند کننده ها


ساختار شیمیایی ترکیبات آب ‌بند کننده یا نم ‌بند کننده بتن چیست؟


بسیاری از آب بند کننده ها و نم بند کننده های بتن، به طور کلی شامل نمک‌ هایی از کلسیم یا آمونیاک اسیدهای چرب می باشند. این مواد آب بند بتن که بر پایه اسیدهای چرب مایع هستند، به عنوان اجزای اصلی در مواد آب بند کننده بتن بر پایه اسیدهای چرب به کار می ‌روند. نمونه ‌ای از ترکیبات این دسته از مواد آب بند کننده و نم بند کننده بتن در جدول زیر آورده شده است:

ساختار شیمیایی آب بند کننده ها 1
این مواد به صورت مستقیم استفاده می شوند، یعنی بدون نیاز به محلول کردن یا افزودن به مقدار معینی آب، به مخلوط بتن اضافه می‌ شوند. استئاریک اسید از اسیدهایی است که به طور گسترده در آب بندکننده ها استفاده می ‌شود. بوتیل استئارات نیز از دیگر نمک های اسیدهای چربی است که به منظور دستیابی به پراکندگی بهتر به صورت امولسیون و همراه با آب در مخلوط بتن به عنوان آب بند کننده استفاده می شود، زیرا این ماده در مقایسه با استئاریک اسید واکنش کندتری با مواد هیدراته مخلوط می ‌دهد. جهت دستیابی به نتیجه یکسان، می ‌توان به میزان کمتری از مواد افزودنی بر پایه بوتیل استئارات نسبت به افزودنی بر پایه استئاریک اسید استفاده کرد.


نحوه عملکرد افزودنی ‌های آب ‌بند بتن چگونه است؟


سیمان پرتلند سفت شده بسته به نسبت آب به سیمان اولیه و میزان هیدراته شدن سیمان، شامل منافذ و مویینگی پراکنده با اندازه‌های متفاوت می باشد. مواد افزودنی آب‌ بند کننده بتن در مواردی که سازه بتنی در معرض رطوبت، نمک، آب ‌های املاح دار یا نمک‌ دار یا فشار هیدرواستایک آب قرار گیرد، استفاده می ‌شوند. همچنین جلوگیری از مشکلات مربوط به حرکت و نفوذ آب در داخل بتن، مانند تخریب ناشی از چرخه ذوب و یخ در فصول سرد سال، خوردگی فیزیکی و شیمیایی، واکنش کربناتاسیون و شوره‌ زدگی با استفاده از مواد آب بند کنده بتن که سبب کاهش نفوذپذیری می شود، صورت می‌ گیرد.  در نتیجه با استفاده از مواد افزودنی آب ‌بند کننده بتن، سطح بتن و سطوح داخلی منافذ با لایه ‌ای از مولکول ‌های استئاریک اسید و دیگر اسیدهای چرب یا ذراتی از موم ‌ها یا قیر، روکش می شود. در نتیجه، سبب ایجاد سطحی آب‌گریز شده و سبب افزایش زاویه تماس در برخورد آب با آن می شود که در اصطلاح سبب آب بندی بتن می شود.


تأثیر مواد آب ‌بند و نم ‌بند کننده در بتن چیست؟


مواد افزودنی آب ‌بند کننده بتن به نحوی فرمول ‌بندی و طراحی شده ‌اند که حداقل اثر را بر روی بتن در حالت سخت داشته باشند. استفاده از مواد افزودنی آب‌ بند کننده بتن که فقط بر اساس استریت ‌های آلومینومی‌ یا کلسیمی، استئاریک اسید، قیر و رزین‌ های هیدروکربن هستند، هیچ اثری روی حالت سخت بتن در زمینه مقدار هوا، کارپذیری و پارامترهای طراحی مخلوط ندارند.


به کارگیری امولسیون‌ های مومی به دلیل اثر روغنی ذرات بسیار ریز موم و نوع امولسیون کننده ‌ای که به کار گرفته شده است، سبب افزایش مقدار هوا  بین ۴ تا ۵ درصد حجم بتن شده و در نتیجه، ممکن است بر خاصیت فاز سخت بتن اثرگذار باشد. همچنین به کارگیری مواد آب بند کننده در بتن، باعث ایجاد تغییراتی در مشخصات بتن تازه و سخت ‌شده نیز می ‌شود که این تأثیرات با توجه به فرمولاسیون و طراحی شیمیایی به کار رفته برای مواد آب بند کننده متفاوت خواهد بود. 

آب بند کننده ها 4


استاندارد های مواد آب ‌بند کننده بتن چیست؟


در حال حاضر، استانداردی معین در ارتباط با عملکرد و نحوه استفاده از افزودنی ‌های آب بند کننده بتن وجود ندارد. دلیل نبود استانداردی معین، مشکلاتی است که در به دست آوردن نتایج یکسان و همسان در آزمایش نفوذپذیری رخ می ‌دهد. در نتیجه، تعیین میزان اثرگذاری مواد آب بند کننده بتن با مشکلاتی همراه است. به همین دلیل، روش‌ های آزمایش و توصیه ‌های کارخانه ‌های سازنده آب بند کننده های بتن به آزمایش‌ های ساده جذب یا نفوذپذیری در نمونه‌ های شاهد با میزان نفوذپذیری زیاد مربوط است.